Dbanie o linię dla każdej z nas może być czymś innym. Czasami chcemy zrzucić ten jeden zimowy kilogram, czasami wyrobić sobie sześciopak na brzuchu. A czasami mamy po prostu ochotę być w formie. 

Niestety.

Od kilku miesięcy nie uprawiam regularnie sportu i nie mogę wyjść z tego sportowego dołka. Powodów jest kilka. Dlatego chciałam Wam opowiedzieć, jak dbam o linię pomimo tego, że nie mam karnetu na siłownię i nie spędzam na niej codziennie kilku godzin. 

JAK DBAM O LINIĘ PRZY CHOROBIE  – ADENOMIOZA- CHOROBA, KTÓRA WYSYSA Z NAS SIŁY 

Jednym z powodów, dla których nie jestem w stanie zmusić się do regularnego uprawiania sportu, jest adenomioza. Po zdiagnozowaniu u mnie tej choroby wreszcie zrozumiałam, że nie jestem leniem. Nie jestem “osobą niezorganizowaną”. Po prostu nie mam siły – fizycznej siły – na ćwiczenia. Adenomioza to choroba, która między innymi osłabia nasz układ odpornościowy. Od października do maja byłam 2 razy na antybiotyku, przeszłam koszmarne zapalenie zatok i jakąś infekcję anginopodobną. 

Kiedyś potrafiłam trzaskać skalpela i inne killery, ale teraz nie mam po prostu na to siły….. Na szczęście zrozumiałam, że nie muszę codziennie skakać i osypywać sąsiadom tynk z sufitu. Mam teraz inne metody na dobrą formę. 

 

JAK DBAM O LINIĘ  W PARYŻU: ZAMIENIŁAM SPORT NA RUCH

W Warszawie jestem typowym samochodowym leniuchem. Z podziemnego parkingu na inny parking, z domu do taksówki. To był mój styl życia. Dlatego, gdy prowadziłam taki tryb życia i umawiałam się na kolacje ze znajomymi, kilogramy radośnie odkładały się na moim brzuchu. 

W PARYŻU JEST MI POD TYM WZGLĘDEM ŁATWIEJ. REGULARNIE I CODZIENNIE SIĘ RUSZAM. ALE NIE NA SIŁOWNI 

Nie mam samochodu. Cokolwiek chcę kupić, muszę przynieść na moje 6 piętro. Oczywiście – nie mam do najbliższego sklepu kilometra, ale moim zdaniem wszystko się liczy. Dziennie pokonuję w Paryżu na piechotę około czterech kilometrów. To mój standardowy dzień. Czasami jest to więcej, a na dodatek “z obciążeniem”, bo dźwigam np. statyw albo jakieś naręcza ubrań i butów czy zakupy. 

Kiedy wracam po całym takim dniu biegania po mieście, wspinania się po schodach w metrze, ostatnie o czym marzę, to zejście jeszcze raz po schodach i pójście, żeby męczyć się na jakimś stepperze.  Rozumiem natomiast osoby, które spędzają cały dzień za biurkiem i wręcz przebierają nogami, żeby w końcu móc sobie iść pobiegać czy poskakać. Ja mam  inny tryb życia i moją rozgrzewką są schody w paryskim metrze. 

JAK DBAM O LINIĘ ?  KOLACJĘ ODDAJĘ WROGOWI

To naprawdę jest proste. Wystarczy kilka imprez wieczornych, kilka fajitas night czy innych orgii gotowania i kilogramy radośnie wracają. Wystarczy natomiast, że kolację oddam wrogowi, i rano budzę się lżejsza (i radośniejsza). 

Ciężkostrawne kolacje podlewane na dodatek alkoholem to dla mnie najprostsza droga do zwiększania wagi.

I na szczęście po kilku latach intensywnej walki, udało mi się przekabacić mojego narzeczonego na jasną stronę mocy i wymusić na nim wcześniejsze i lekkostrawne kolacje. I to działa.  

OGRANICZYŁAM TŁUSZCZE W DIECIE

Ponieważ jedną z metod leczenia adenomiozy jest stosowanie specjalnej diety (doktor Barnard poleca dietę wegańską niskotłuszczową), powiedziałam adieu daniom topionym w tłuszczach. Tak, w oliwie, olejku kokosowym i wszystkich innych. Badania, które cytuje dr Barnard dowiodły, że choroby typu endometrioza i adenomiozą nie lubią diet niskotłuszczowych. Polecane jest odstawienie cukru, wszelkiej żywności przetworzonej i właśnie tłuszczy.  W medycznych publikacjach lekarze po prostu ostrzegają ludzi, że nawet wegańskie jedzenie topione w “zdrowych tłuszczach niezwierzęcych” nie jest polecane. 

DBAM O LINIĘ I GOTUJĘ INACZEJ

Kiedyś wrzucałam warzywa na patelnię posmarowaną tłuszczem (najczęściej oliwą). Czasami tego tłuszczu było więcej w mojej diecie. 

A teraz…. Po prostu wrzucam warzywa na niewielką ilość wody i przez kilka minut gotuję. Głównie chodzi mi np. o czosnek i cebulę, bo to od nich najczęściej zaczynałam przygotowywanie dań typu ratatouille. Podobnie robię, gdy przygotowuję mój sos pomidorowy czy wszelkie inne sosy.

I co?

Nie czuć różnicy. Testowałam na moim narzeczonym i w ogóle się nie zorientował, że coś się w moim systemie gotowania zmieniło. Butelka z oliwą stoi spokojnie w kuchni, a ja jem smacznie, lżej, zdrowiej i na dodatek oszczędzam pieniądze.  

KALENDARZ JEDZENIOWYCH GRZECHÓW 

Po 30 roku życia okazuje się, że nie można inaczej spędzać wolnego czasu, niż ciągle jedząc i jedząc. Kolacje u znajomych, kolacje w restauracji, romantyczne wieczory…. Czasami mam wrażenie, że nie da się przed tym uciec!

Dlatego notuję sobie w kalendarzu każdy dzień, w którym jadłam więcej niż bym chciała. Każda celebrowana kolacja ląduje u mnie w kalendarzu z czerwonym kółkiem. Dzięki temu nie cierpię na tzw. jedzeniową demencję. 

Bo wiecie sami, jakie to jest proste. Mamy ciągle wrażenie, że “ostatni posiłek jedliśmy rok temu i już w ogóle nie pamiętamy jak smakują nachosy”. A kalendarz pokazuje, że właśnie wczoraj zjedliśmy pół tarty cytrynowej z okazji urodzin kuzyna.

JAK DBAM O LINIĘ – MÓJ STYL ŻYCIA 

 

Ten wpis oczywiście nie ma na celu promowania anoreksji i nie uważam wcale, że wszyscy musimy wyglądać jak patyczaki. Ale jestem za zdrowym trybem życia. Uważam, że powinniśmy się ruszać, korzystać z nóg i powinniśmy jeść zdrowo. Dlatego opowiedziałam Wam, jak sobie radzę z pokusami i jak walczę o zdrowie – pomimo że nie mam teraz fizycznej siły na regularne uprawianie sportu.

 

Wszelkie fit-trenerki zrobiły fantastyczną rzecz dla wielu Polaków, bo ruszyły nasz naród z kanapy. Ale nie wszyscy z nas mogą się zawsze z tej przysłowiowej kanapy ruszyć. Może warto spróbować moich sposobów, by mimo wszystko dbać o zdrowie i czuć się bien dans sa peau (dobrze w swojej skórze)?

 

P.S. Dołącz do społeczności Paris by Moni na Facebooku! Prościej będzie mi informować Cię o kolejnych wpisach i wydarzeniach na stronie:

[wpdevart_like_box profile_id=”parisbymoni” connections=”show” width=”300″ height=”550″ header=”small” cover_photo=”show” locale=”en_US”]