Francuzki nie pieką deserów, bo i tak nie przygotują tak pysznych smakołyków jak te, które dostaniemy we francuskich cukierniach.

Wydaje mi się, że w Polsce ta presja przygotowywania deserów domu wywodzi się też trochę z czasów komunizmu.  Przecież nie mieliśmywtedy w Polsce eleganckich kawiarni z pysznymi deserami. A nawet jeżeli takie były, to ceny powalały na kolana i mało kogo było stać na kupno tortu dla całej rodziny. 

Tymczasem Francję radosny okres komunizmu pechowo ominął. Cukiernie  i cukiernicy od kilkuset lat doskonalą swoje przepisy, receptury i francuskie desery faktycznie nie mają sobie równych.

Dlatego, o ile nie jesteś szefem kuchni, to nie uda Ci się prawdopodobnie przygotować tak wyrafinowanych deserów, jakie można kupić w tutejszych cukierniach. Zresztą nawet jeżeli Ci się uda, to stracisz cały wieczór. A przecież tak jak pisałam, wiele kobiet nie ma ochoty na taki sposób spędzania wolnego czasu. 

Przyznam, że na początku byłam sceptycznie nastawiona do tych “kupnych” deserów. Wydawało mi się, że skoro są takie ładne, to pewnie nie będą zbyt smaczne. Myliłam się. 

Zawód cukiernika to we Francji sztuka, a rynek nie toleruje złej jakości. Co roku z prestiżowej francuskiej szkoły gastronomicznej  w Paryżu wychodzą adepci specjalizujący się w wyrobach z czekolady, w pieczeniu ciast weselnych i innych wyrafinowanych słodkości. I jak wieść niesie we Francji, cukiernik to zawód, którego nie ima się bezrobocie. To bardzo prestiżowy zawód, a pâtissier artisan, czyli cukiernik artystyczny, może zarabiać od ponad 2600 euro do 4600 euro miesięcznie. Ponadto na rynku nie ma miejsca dla cukierników ze słabymi wyrobami, bo konkurencja jest ogromna, a Francuzi nie tolerują bylejakości.

Nie oczekuj też, że jeżeli przygotujesz jakieś smutne ciasto z zakalcem to goście docenią, że “sama piekłaś”. Nie docenią. Zostawią na talerzu i następnym razem sami przyniosą deser, żebyś ich nie uszczęśliwiła znowu zakalcem 🙂 

Francuski styl życia:  goście przyniosą słodkości, a Ty przygotujesz danie główne 

Kolejną przyczyną, dla której tak rzadko zdarza się mi widzieć na stole domowe wypieki, może być pewien sympatyczny zwyczaj, który zaobserwowałam wśród francuskich znajomych i rodziny mojego narzeczonego. Bardzo często się zdarza, że kiedy jesteśmy zapraszani na kolację, François mówi: “to my w takim razie przyniesiemy deser.” Z kolei goście przychodzący do nas też czasami proponują, że przyniosą jakieś smakołyki. Wydaje mi się, że jest to bardzo sympatyczny gest. Po pierwsze zdejmuje z głowy osobom zapraszającym kwestię deseru i ułatwia życie.

Przyniesienie deseru pokazuje również, że Francuzi często zakładają, że osoby zapraszające na pewno w dniu imprezy będą gdzieś biec kupować deser, więc można im pomóc i wyręczyć je w tym zadaniu. 

Prawda, że sympatyczne?